A S'AMIGU
FRANZISCU ISCARPA
DI GIUSEPPE RAGA
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’amigu istimadu.
Comente mi l’haia immaginadu
de riverente e rara cortesia,
comente immaginadu mi l’haia
de rara cortesia riverente,
immaginadu l’haia comente
su bonu coro lu mustrat in cara;
de riverente cortesia rara
lu ‘ido, e cun orgogliu lu fentomo.
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca s’amigu istimadu tenzo in domo.
Si potère cantare ancora como
dia dare a s’istranzu piaghere;
s’ancora como cantare potère
s’ancora a s’istranzu dia dare;
si como ancora potère cantare
hoe chi m’est cumpagna s’allegria,
piaghere a s’istranzu dare dia
puru cantende cun s’istile antigu.
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’istimadu amigu.
Su meu grave fatale castigu
l’intendo mancu male hoe suave,
su castigu fatale meu grave
suave l’intend’hoe mancu male;
su meu grave castigu fatale
martiriu de meses vintinoe,
mancu male suave l’intend’hoe
che unu dulche balsamu in ferida.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die,
tue cara mi ses cantu sa vida.
De sos amigos custa fît sa chida,
a memoria giusta ‘e sos antigos;
custa sa chida fît de sos amigos
de sos amigos a memoria giusta;
de sos amigos fît sa chida custa
dae cando est Bunnannaru in s’istoria,
de sos amigos a giusta memoria
pro Santu Jorzi ‘enian dae tottue.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die,
cara cantu sa vida mi ses tue.
Franziscu Iscarpa, ses bennidu a ue
ses preferidu cando sonas s’arpa;
bennidu a ue ses Franziscu Iscarpa
ses cando sonas s’arpa preferidu;
Franziscu Iscarpa a ue ses bennidu
de sos laros de Pelau t’incoronas;
ses preferidu cando s’arpa sonas
ca tenes frisca e libera sa vena.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
tue cantu sa vida mi ses cara
vintitres de abrile, die amena.
Sa mia improvvisada cantilena,
o poesia o prosa retrogada,
sa cantilena mia improvvisada
o retrogada prosa o poesia;
s’improvvisada cantilena mia
s’inchinat a pes tuos rispettosa;
o poesia o retrogada prosa
saludat un’istranzu segnorile.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
tue cantu sa vida mi ses cara
amena die, vintitres de abrile.
Cantu pro me ‘istadu ses gentile!
de mi ‘enner a pese interessadu,
gentile cantu ses pro me ‘istadu
interessadu a mi ‘enner a pese,
cantu pro me gentile ‘istadu sese
ca sas mezzus virtudes sunu in tie;
cantu gentile ‘istadu ses pro me
non basto a render grazias a tie.
Tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die.
Pro s’onore ch’a beru has fatt’a mie
ti meritas mazore cunsidèru,
pro su ch’a mie onore has fatt’a beru
cunsidèru ti mèritas mazore;
pro su ch’a beru a mie has fatt’onore
pensa cantu nde resto suddisfattu;
pro su ch’a beru a mie onor’has fattu
ecco una proa de «istima sinzera».
Torra puru a sa Rocca ‘e sa Niera,
a ue abitaiana sas Fadas,
torra in custa matessi primavera:
si t’est caru su Monte Carbonianu,
primmu chi mi che passen sas annadas...
Torra Franziscu a m’istringher sa manu.
Bunnannaru, abrile 1952
RIMA O POESIA
(A PRANTAFERRU)
A tie, chi ti glorias de gustare
sas abbas cristallinas de Ippocrène,
o Prantaferru, lasso giudicare:
sos poetas chi pensan e chi crêne
chi siat in sa rima sa poesia,
cumprendo chi no han cumpresu ’ene
chi sa rima est sa semplice armonia,
chi latinos e grecos no han in coro
e faghen versos liberos ebbia,
senza rimados, ca sa limba issoro
est tantu bella e tantu armonizzada,
ch’est tota unu poeticu tesoro.
Sa primma poesia originada
istesit senza rima, e poi l’hana
a tenore de musica elevada
cun rimas bellas: ma sa mente umana
si perdet puru in s’ammirassione
de salmos de natura melodiana:
est bellu in su pateticu sermone
su «Miserere»; o puru cuddu «Cantu
de sos Cantigos» dae Salomone
cantadu cun prinzipiu e fine santu,
chi, puru senza rimas cunzepidu,
profumu e armonia est tottu cantu.
Sos poetas chi bene l’han sighidu,
chi l’hana istudiadu, in sa memoria
l’hana che in su marmaru isculpidu.
Caros poetas... abberide s’istoria
de Antigu e de Nou Testamentu:
sun tottu in forma lirica e de gloria
sas Profezias, cun su documentu
ch’hat lassadu Giuanne Evangelista
in cudd’Apocalisse a nomen tentu...
Leggende no istraccana sa vista
tantas paginas mannas senza rima
chi s’attirana finza un’ateista;
ca da’ ue si fundan a sa chima
brillan de poesia verdadera
cun arte temperada e fine lima.
Sos astros luminosos de s’aera
in su regnu incatadu ’e sas istellas
mustran sa poesia tota intera;
ca custa regnat in sa cosas bellas,
in sos tramontos, in sas auroras
e de abrile in sas forzas novellas.
Ma sas rimas, chi sun boghes sonoras,
non si devene puru trascurare,
ca in sa limba sarda sun canoras
cordas chi solen su coro allettare.
E ca m’han carignadu dae minore
amante mi lis cherzo cunservare
E lis happo giuradu eternu amore.
A SPESE DI DANTE
(A PRANTAFERRU)
Io non so chi tu sie,
ne in che modo scriver ti posso;
ma un caro poeta
mi sembri veramente quand’io t’odo.
tu dei saper ch’io sono un pïaneta
sì piccolino, guidato dal sole,
che mena dritto altrui per ogni meta
tu mi capisci, perché le parole
onde mi spiego soneranno chiare,
perché m’intenda chi sentir mi vuole.
Si permittis ti cherzo domandare
si sa famada, tìnnula campana
t’hat fattu simpatia in su sonare.
Eo l’happo in orijas che una vana
musica chi si perdet in su ‘entu
a sa pius lezera tramontana,
no mi penetrat in su sentimentu,
no mi nutrit s’ispiritu, o mi dada
pius che dulche amaru nutrimentu.
De arghentu cretendela e dorada,
a calicunu hat toccadu su coro
cando su campanaju l’hat sonada.
Eo no la detesto, ma deploro
su troppu longu repiccare sou
annunzïende seculos de oro...
Auguramüs chi torren de nou
Mossa e Murenu a su sardu Elicona,
con rimas bellas pienas che ou
dignos de monumenu e de corona.
Giuseppe Raga di Bonnannaro
evidentemente è molto amico
di Prantaferru.
Poesie tratte da:
CANTIGOS DE PELAU
di Giuseppe Raga
FRANZISCU ISCARPA
DI GIUSEPPE RAGA
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’amigu istimadu.
Comente mi l’haia immaginadu
de riverente e rara cortesia,
comente immaginadu mi l’haia
de rara cortesia riverente,
immaginadu l’haia comente
su bonu coro lu mustrat in cara;
de riverente cortesia rara
lu ‘ido, e cun orgogliu lu fentomo.
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca s’amigu istimadu tenzo in domo.
Si potère cantare ancora como
dia dare a s’istranzu piaghere;
s’ancora como cantare potère
s’ancora a s’istranzu dia dare;
si como ancora potère cantare
hoe chi m’est cumpagna s’allegria,
piaghere a s’istranzu dare dia
puru cantende cun s’istile antigu.
Vintitres de abrile, amena die,
tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’istimadu amigu.
Su meu grave fatale castigu
l’intendo mancu male hoe suave,
su castigu fatale meu grave
suave l’intend’hoe mancu male;
su meu grave castigu fatale
martiriu de meses vintinoe,
mancu male suave l’intend’hoe
che unu dulche balsamu in ferida.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die,
tue cara mi ses cantu sa vida.
De sos amigos custa fît sa chida,
a memoria giusta ‘e sos antigos;
custa sa chida fît de sos amigos
de sos amigos a memoria giusta;
de sos amigos fît sa chida custa
dae cando est Bunnannaru in s’istoria,
de sos amigos a giusta memoria
pro Santu Jorzi ‘enian dae tottue.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die,
cara cantu sa vida mi ses tue.
Franziscu Iscarpa, ses bennidu a ue
ses preferidu cando sonas s’arpa;
bennidu a ue ses Franziscu Iscarpa
ses cando sonas s’arpa preferidu;
Franziscu Iscarpa a ue ses bennidu
de sos laros de Pelau t’incoronas;
ses preferidu cando s’arpa sonas
ca tenes frisca e libera sa vena.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
tue cantu sa vida mi ses cara
vintitres de abrile, die amena.
Sa mia improvvisada cantilena,
o poesia o prosa retrogada,
sa cantilena mia improvvisada
o retrogada prosa o poesia;
s’improvvisada cantilena mia
s’inchinat a pes tuos rispettosa;
o poesia o retrogada prosa
saludat un’istranzu segnorile.
Ca tenzo in domo s’amigu istimadu
tue cantu sa vida mi ses cara
amena die, vintitres de abrile.
Cantu pro me ‘istadu ses gentile!
de mi ‘enner a pese interessadu,
gentile cantu ses pro me ‘istadu
interessadu a mi ‘enner a pese,
cantu pro me gentile ‘istadu sese
ca sas mezzus virtudes sunu in tie;
cantu gentile ‘istadu ses pro me
non basto a render grazias a tie.
Tue cantu sa vida mi ses cara
ca tenzo in domo s’amigu istimadu
vintitres de abrile, amena die.
Pro s’onore ch’a beru has fatt’a mie
ti meritas mazore cunsidèru,
pro su ch’a mie onore has fatt’a beru
cunsidèru ti mèritas mazore;
pro su ch’a beru a mie has fatt’onore
pensa cantu nde resto suddisfattu;
pro su ch’a beru a mie onor’has fattu
ecco una proa de «istima sinzera».
Torra puru a sa Rocca ‘e sa Niera,
a ue abitaiana sas Fadas,
torra in custa matessi primavera:
si t’est caru su Monte Carbonianu,
primmu chi mi che passen sas annadas...
Torra Franziscu a m’istringher sa manu.
Bunnannaru, abrile 1952
RIMA O POESIA
(A PRANTAFERRU)
A tie, chi ti glorias de gustare
sas abbas cristallinas de Ippocrène,
o Prantaferru, lasso giudicare:
sos poetas chi pensan e chi crêne
chi siat in sa rima sa poesia,
cumprendo chi no han cumpresu ’ene
chi sa rima est sa semplice armonia,
chi latinos e grecos no han in coro
e faghen versos liberos ebbia,
senza rimados, ca sa limba issoro
est tantu bella e tantu armonizzada,
ch’est tota unu poeticu tesoro.
Sa primma poesia originada
istesit senza rima, e poi l’hana
a tenore de musica elevada
cun rimas bellas: ma sa mente umana
si perdet puru in s’ammirassione
de salmos de natura melodiana:
est bellu in su pateticu sermone
su «Miserere»; o puru cuddu «Cantu
de sos Cantigos» dae Salomone
cantadu cun prinzipiu e fine santu,
chi, puru senza rimas cunzepidu,
profumu e armonia est tottu cantu.
Sos poetas chi bene l’han sighidu,
chi l’hana istudiadu, in sa memoria
l’hana che in su marmaru isculpidu.
Caros poetas... abberide s’istoria
de Antigu e de Nou Testamentu:
sun tottu in forma lirica e de gloria
sas Profezias, cun su documentu
ch’hat lassadu Giuanne Evangelista
in cudd’Apocalisse a nomen tentu...
Leggende no istraccana sa vista
tantas paginas mannas senza rima
chi s’attirana finza un’ateista;
ca da’ ue si fundan a sa chima
brillan de poesia verdadera
cun arte temperada e fine lima.
Sos astros luminosos de s’aera
in su regnu incatadu ’e sas istellas
mustran sa poesia tota intera;
ca custa regnat in sa cosas bellas,
in sos tramontos, in sas auroras
e de abrile in sas forzas novellas.
Ma sas rimas, chi sun boghes sonoras,
non si devene puru trascurare,
ca in sa limba sarda sun canoras
cordas chi solen su coro allettare.
E ca m’han carignadu dae minore
amante mi lis cherzo cunservare
E lis happo giuradu eternu amore.
A SPESE DI DANTE
(A PRANTAFERRU)
Io non so chi tu sie,
ne in che modo scriver ti posso;
ma un caro poeta
mi sembri veramente quand’io t’odo.
tu dei saper ch’io sono un pïaneta
sì piccolino, guidato dal sole,
che mena dritto altrui per ogni meta
tu mi capisci, perché le parole
onde mi spiego soneranno chiare,
perché m’intenda chi sentir mi vuole.
Si permittis ti cherzo domandare
si sa famada, tìnnula campana
t’hat fattu simpatia in su sonare.
Eo l’happo in orijas che una vana
musica chi si perdet in su ‘entu
a sa pius lezera tramontana,
no mi penetrat in su sentimentu,
no mi nutrit s’ispiritu, o mi dada
pius che dulche amaru nutrimentu.
De arghentu cretendela e dorada,
a calicunu hat toccadu su coro
cando su campanaju l’hat sonada.
Eo no la detesto, ma deploro
su troppu longu repiccare sou
annunzïende seculos de oro...
Auguramüs chi torren de nou
Mossa e Murenu a su sardu Elicona,
con rimas bellas pienas che ou
dignos de monumenu e de corona.
Giuseppe Raga di Bonnannaro
evidentemente è molto amico
di Prantaferru.
Poesie tratte da:
CANTIGOS DE PELAU
di Giuseppe Raga