Campischeddu
De Prantaferru
«Pèsadi, fi zu meu, est fatta s’ora
de mover a iscola,
has de fagher camminu, est die mala»
mi naraiat cun risittu in laras
mama dogni manzanu:
«In su mentres chi tue ti preparas
deo ponzo su latte a iscaldire
e prime ’e che bessire ti ristoras».
Da’ Campischeddu, o sole, bentu, o nie,
noe mese a s’annu,
medas boltas ancora mortu ’e sonnu,
male calzadu, in pannos isconfusu
hapo fattu ’ogni die
de camminu tres oras e piusu
cun d’unu solu iscopu: conchistare
un isperagliu ’e lughe in s’vvenire.
E cantas boltas, in sera iscurosa,
in die de tempesta,
cun sa persone tottaganta infusta,
m’est bistadu penosu su viaggiu;
ma sa fi gura ’e mama
vivente, fi ssa in ojos, su coraggiu
m’hat imprimidu e fattu m’hat seguru.
Deghessett’annos su nuraghe antigu
m’hat contadu s’istoria
de seculos de famene e miseria;
de gherras, de tremendas pestilenzias
57
d
d
in diversas edades;
de dominaziones e potenzias,
faghindemi cumprender chi misciada
de benes e de males, est sa vida.
Como chi so luntanu e plus non miro
sos ozastros e ruos
chi sunt de Campischeddu su riparu,
omine fattu e bezzu diventadu,
morta mama, eppuru
torrende cun sa mente a su passadu,
s’invitu sou m’intonat s’aera:
«Pèsadi, fi zu meu, est fatta s’ora...»
De Prantaferru
«Pèsadi, fi zu meu, est fatta s’ora
de mover a iscola,
has de fagher camminu, est die mala»
mi naraiat cun risittu in laras
mama dogni manzanu:
«In su mentres chi tue ti preparas
deo ponzo su latte a iscaldire
e prime ’e che bessire ti ristoras».
Da’ Campischeddu, o sole, bentu, o nie,
noe mese a s’annu,
medas boltas ancora mortu ’e sonnu,
male calzadu, in pannos isconfusu
hapo fattu ’ogni die
de camminu tres oras e piusu
cun d’unu solu iscopu: conchistare
un isperagliu ’e lughe in s’vvenire.
E cantas boltas, in sera iscurosa,
in die de tempesta,
cun sa persone tottaganta infusta,
m’est bistadu penosu su viaggiu;
ma sa fi gura ’e mama
vivente, fi ssa in ojos, su coraggiu
m’hat imprimidu e fattu m’hat seguru.
Deghessett’annos su nuraghe antigu
m’hat contadu s’istoria
de seculos de famene e miseria;
de gherras, de tremendas pestilenzias
57
d
d
in diversas edades;
de dominaziones e potenzias,
faghindemi cumprender chi misciada
de benes e de males, est sa vida.
Como chi so luntanu e plus non miro
sos ozastros e ruos
chi sunt de Campischeddu su riparu,
omine fattu e bezzu diventadu,
morta mama, eppuru
torrende cun sa mente a su passadu,
s’invitu sou m’intonat s’aera:
«Pèsadi, fi zu meu, est fatta s’ora...»